Beste beursvrienden,
In de financiële wereld zijn er momenten waarop de grenzen tussen veilig en risicovol vervagen, en zo’n moment lijkt te zijn aangebroken met de recente obligatie-uitgifte van Procter & Gamble. Het huishoudelijke reus haalde 1,35 miljard dollar op voor 10 jaar tegen een rente die slechts 37 basispunten hoger lag dan de rente op een 10-jaars Amerikaanse overheidsobligatie. Ja, je leest het goed – een risicopremie die de laagste ooit gemeten is.
Het lijkt erop dat beleggers bereid zijn om voor slechts een klein beetje extra rendement hun geld liever toevertrouwen aan Procter & Gamble dan aan de Amerikaanse overheid. Een keuze die ik, gezien de huidige omstandigheden in het Witte Huis en de Amerikaanse regering, volkomen begrijp. Met enorme tekorten, een torenhoge staatsschuld en een cast aan het roer waarvan je soms denkt dat ze een land runnen als een realityshow, is het niet verrassend dat beleggers hun heil elders zoeken.
De rentepremie die Procter & Gamble biedt, spreekt boekdelen over het vertrouwen in het bedrijfsleven, zelfs in de schaduw van de Amerikaanse overheidsobligaties. Het is alsof beleggers zeggen: “Laat ons onze zuurverdiende dollars liever aan een solide bedrijf toevertrouwen dan aan de onvoorspelbare capriolen van de overheid.”
Maar laten we eerlijk zijn, bedrijfsobligaties zijn geen voor de hand liggende keuze voor de doorsnee belegger. Het is een complexe markt, vaak gereserveerd voor professionals met een diepgaand inzicht in de financiële gezondheid van ondernemingen. En laten we niet vergeten dat bedrijven ook risico’s met zich meebrengen, zij het vaak van een andere aard dan de politieke en economische onzekerheden die de overheid kleuren.
Persoonlijk prefereer ik de wereld van aandelen, waar de bedrijfsdynamiek duidelijker is en waar je kunt kiezen uit een breed scala aan sectoren en bedrijven. Het idee om extra geld toe te schuiven aan een overheid, waar ik al genoeg belasting aan betaal, lijkt me eerder een giller dan een investering.
In een wereld waar Procter & Gamble de overheid lijkt te verslaan op het gebied van beleggersvertrouwen, blijf ik mijn weg volgen in de aandelenwereld. Want laten we eerlijk zijn, als het op risico aankomt, voel ik me beter thuis bij de bedrijven die elke dag proberen te verkopen wat er in mijn boodschappenmandje belandt dan bij de politici die hun speeches als goedkope soapopera’s opvoeren.